پندی شبانه که فرزند را سعادتمند کرد

مرحوم کاشف الغطاء فرمود: فرزندم! خوب فکر کن و ببین این آدم براى به دست آوردن مبلغ بسیار اندک و کم ارزش دنیا (که آن را هم شاید به ‌دست بیاورد)، در این وقت شب از خواب و آسایش خود دست برداشته و آمده در این گوشه نشسته و دست تذلّل به سوى مردم دراز کرده! آیا تو، به اندازه ای که این شخص به بندگان خدا اعتماد دارد، به وعده‌هاى خدا درباره شب‌خیزان و متهجّدان اعتماد ندارى!؟ که [در قرآن] فرموده است: فَلاَ تَعْلَمُ نفسٌ ما أخفى لهم من قرَّة أعیُنٍ؛ هیچ کس نمى داند چه پاداش‌هاى مهمّى که مایه روشنى چشم‌هاست براى آن‌ها نهفته شده است. (1)

گفته اند آن فرزند جوان از شنیدن این گفتار پدرِ زنده دل خود چنان تکان خورد و تنبّه یافت که تا آخر عمر از شرف وسعادت بیدارى آخر شب برخوردار بود و نماز شبش ‍ ترک نشد. (2)

«دنیا پلیست بر گذر راه آخرت اهل تمیز خانه نگیرند بر پلی»(3)

(1) سوره سجده/ آیه 17

(2) شب مردان خدا

(3) سعدی